Polski (PL) 
English (UK) 
Od dawna interesuję się ekologią oraz różnorodnymi alternatywami dla obowiązującego dzisiaj systemu ekonomicznego. Interesują mnie także inne, od tradycyjnego nurtu, metody edukacji i ekspresji. Zostałam dosłownie oczarowana przygotowanym przez Stowarzyszenie Ziarno programem, zaproszonymi gośćmi i ich wiedzą, poznanymi ludźmi, którzy jak ja przyjechali uczestniczyć w seminarium. Także profesjonalizmem w organizacji tego wydarzenia.
Przez prawie 10 lat mieszkałam we Francji, w Paryżu, dokąd wyjechałam zaraz po studiach ekonomicznych. To tam zdałam sobie sprawę jak ważną kwestią jest suwerenność żywnościowa ludności i wolny dostęp do nasion dla rolników, jakie są prawdziwe źródła problemów ubóstwa i głodu. Poznałam tam wiele osób i organizacji działających na rzecz
ekologii, ochrony zasobów naturalnych i zrównoważonego rozwoju, nie wahających się przed wzywaniem do nieposłuszeństwa obywatelskiego w sprawach ważnych.
W 2011 roku FAO – Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa – ogłosiła raport mówiący, że w ciągu ostatniego stulecia aż 75% różnorodności genetycznej roślin spożywczych zostało utraconych bezpowrotnie!
Obecnie tylko około 150 gatunków roślin stanowi pożywienie dla przeważającej części ludzkości. Większość nasion na globalnym rynku nasienniczym kontrolowanych jest przez kilka korporacji, które wprowadzając nasiona hybrydowe i modyfikowane genetycznie, uzależniły od siebie rolników, pozbawiając ich odwiecznego prawa wysiewania nasion
z własnych zbiorów.
Jak głosi Vandana Shiva, indyjska działaczka przeciwko GMO i patentowaniu nasion, ratowanie nasion jest dzisiaj ważnym aktem politycznym. W Indiach w kluczowym dla kraju sektorze upraw bawełny ponad 95% nasion jest hybrydowa lub transgeniczna i należy do firmy Monsanto. Odkąd istnieje ten monopol odnotowano ponad 291 000 przypadków samobójstw rolników nie mogących spłacić pożyczek zaciągniętych na zakup nasion (wg statystyk rządu indyjskiego). Vandana Shiva porzuciła karierę naukową i zajęła się misją tworzenia banków nasion dla rolników,
w szczególności kobiet. Mówi ona, że „gdyby istniał społeczny audyt korporatyzacji żywności i rolnictwa, co czwarte dziecko w Indiach nie byłoby głodne, co trzecia kobieta niedożywiona, a co drugie dziecko wychudzone i opóźnione w rozwoju z powodu poważnego niedożywienia. Dzisiejsze Indie nie byłyby «republiką głodu», o jakiej pisała
ekonomistka dr Utsa Patnaik”.
We Francji podobną misję obrało sobie wielu rolników ekologicznych, m.in. zgrupowanuch w Réseau Semences Paysannes (Sieć Nasiona Wiejskie). Zaangażowani są w ochronę bioróżnorodności roślin spożywczych i walczą o wolność wysiewania, zbierania i rozpowszechniania nasion, szczególnie starych odmian narażonych na wyginięcie. Działają na granicy przepisów prawa lobbowanego przez korporacje monopolizujące rynki nasion.
Głośny we Francji był proces korporacji nasiennej Graines Baumaux skierowany przeciwko Stowarzyszeniu Kokopelli. Kokopelli stworzyło kolekcję ponad 2200 odmian roślin, w tym ponad 650 odmian samych pomidorów, prawie 200
odmian ostrej papryki, 150 odmian dyni... Proces ten trwał przez blisko 10 lat, zwracając uwagę opinii publicznej i zakończył się odrzuceniem przez sąd apelacyjny większości wniosków korporacji. Znaczącą pracę na rzecz zachowania bioróżnorodności wykonuje także Philippe Desbrosses, twórca konserwatorium starych odmian roślin spożywczych
i ruchu społecznego Graines de vie (Ziarna Życia), który dzieli się wiedzą jak pozyskiwać i wysiewać
nasiona.
Ważnym autorytetem we Francji, głoszącym konieczność zmian w produkcji rolniczej i konsumpcji jest rolnik‑ekolog, filozof i pisarz, „siewca nadziei” Pierre Rabhi. Głosi on ideę „sobriété heureuse” – świadomego wyboru życia w prostocie, która jest źródłem szczęścia. Jest on inicjatorem ruchu i stowarzyszenia Colibris (Kolibry), które w ostatnich latach nabrało siły opiniotwórczej. Colibris analizuje przyczyny obecnego kryzysu ekonomiczno‑ społeczno‑kulturowego, poszukuje i udostępnia pomysły i rozwiązania, łączy ludzi pragnących stworzyć nowy model społeczeństwa oparty na szacunku dla Natury i człowieka. Uczestniczy realizacji filmów dokumentalnych –
obecnie w przygotowaniu jest film finansowany społecznie, autorstwa Cyrila Dion i Mélanie Laurent pt.
„Demain” (Jutro).
Innym interesującym ruchem społecznym dążącym do samowystarczalności żywnościowej lokalnych zbiorowości m.in. poprzez bezpłatne dzielenie się roślinami jadalnymi i wspólne ich uprawianie na terenach publicznych jest Incroyables
Comestibles (Niesamowite i Jadalne), zapoczątkowany we Francji przez François Rouillay. Ruch ten został zainicjowany przez Mary Clear, pod nazwą Incredible Edible, w małym angielskim mieście Todmorden, które dzięki temu nabrało dynamiki do zrównoważonego i długotrwałego wzrostu opartego na rolnictwie ekologicznym
i współpracy mieszkańców. Dziś obecny jest w wielu miejscach w różnych krajach na całym świecie.
Wielu rolników dokonuje rzeczy niesamowitych, słuchając tego co mówi do nich ziemia. Jednym z najbardziej spektakularnych przykładów jest Sepp Holzer z Austrii prowadzący swoje górskie gospodarstwo według zasad permakultury. Takich inicjatyw jest wiele. Ludzie na całym świecie uświadamiają sobie, że zdrowa i dostępna
żywność jest bardzo ważna. Dostęp do niej jest pierwszym i najważniejszym etapem do budowania
harmonii i rozwoju społeczności. A żywność zaczyna się od nasiona, od ziarna... Stowarzyszenie Ziarno jest tak samo ważnym elementem koniecznej zmiany.
Podczas seminarium, z wielkim zainteresowaniem słuchałam wszystkich prezentacji. Zagadnienia dotyczące gleby i permakultury, były dla mnie wyjątkowo cenne i, w miarę możliwości, zamierzam wykorzystać je w praktyce.
Na długo pozostanie w mojej pamięci wystąpienie p. Bogdana Chary z Jasienia, które bardzo mnie wzruszyło, a jego osoba wzbudziła moje uznanie. Chapeau bas ! – jak mawiają Francuzi.
Ogromnie cieszę się z powołania Ekologicznego Uniwersytetu Ludowego. W życiu kieruję się zasadą, by angażować się w sprawy ważne, które jednocześnie mnie interesują i inspirują do dalszego rozwoju. Teraz chciałabym zająć się ekologią i zamieszkać na wsi.
Anna Sarzalska