W marcu 2014r. wszedł do realizacji projekt poszerzający nasze działania na rzecz pszczołowatych i jest to projekt związany z charakterem naszej wsi mazowieckiej. Tradycja sadzenia wierzb na nizinie mazowieckiej jest ściśle związana ze strukturą gruntów i koniecznością osuszania podmokłych terenów.

Nadal możemy spotkać aleje śródpolnych wierzb głowiastych, są to jednak drzewa niezbyt długowieczne i dobrze jest dokonywać okresowo nowych nasadzeń. Takie miejsca są też idealnym miejscem dla zwierząt do gniazdowania - głównie ptaków i owadów. W dziuplach spróchniałych wierzb można znaleźć np. stanowiska pachnicy dębowej - rzadkiego gatunku chrząszcza pod ścisłą ochroną.Pozostawienie starych drzew i posadzenie nowych obok zapewnia przetrwanietemu unikatowemu gatunkowi owada. Wycinkaniszcy bowiem jego siedliska. Ponadto, a może przede wszystkim wierzby to doskonałe źródło pożywienia dla pszczołowatych, wszak to jedno z najwcześniej kwitnących roślin. Zarówno dzikie pszczołowate, jaki pszczoły hodowlane po wybudzenia się z odrętwienia zimowego wylatują w poszukiwaniu pokarmu. Kwitną krokusy, przylaszczki, olszyny i niewiele więcej, wtedy też wierzby spełniają swoją rolę dostarczając duże ilości pyłku wygłodniałym owadom umożliwiając im dobry początek sezonu rozrodczego.

Dzięki grantowi finansowanemu z Funduszu Naturalnej Energii, przyznanym nam na podstawie konkursu, którego organizatorem jest Operator Gazociągów Przemysłowych GAZ-SYSTEM S.A.  posadziliśmy wspólnie z mieszkańcami naszej gminy 100 białych wierz tej wiosny. Jeśli pogoda nie będzie zbyt upalna wierzby na pewno się przyjmą i powstaną kolejne szpalery głowiastych wierzb śródpolnych, które nie tylko ubogacą nasz krajobraz, ale będą też stołówką dla pożytecznych zapylaczy.

 

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•